Dex, D. Taalkunstenaars (2019), Uitgeverij Nieuw Amsterdam, ISBN 9789046824986.

Diggy Dex is een van de bekendste Nederlandstalige rappers. Hij trad als eerste rapper op in een uitverkocht Carré. In zijn songteksten laat hij zien wie de persoon is die achter de artiest schuilgaat. 

Door de teksten zonder muziek te verzamelen, krijgen ze een nieuwe glans, een bijzondere breekbaarheid. Zijn songteksten sluiten aan bij de introspectieve blik die ik opzoek in mijn onderzoek. 

Zijn werkwijze sluit aan bij de losheid en herhaling die ik wil integreren in mijn opdrachten in het experiment De Binnenwereld. 

De herhaling en losheid zie ik als mogelijkheid om ruimte te creëren zonder oordeel te werken aan een beeldend werk. Zodat het oordeel niet in de weg staat tijdens de creatiefase en er hierdoor mogelijk meer ruimte is om onontdekte kanten van jezelf naar boven te halen. 

Diggy Dex benoemt de losheid op p. 62 als een noodzakelijke ruimte waarin je mag falen. 'Er moet ruimte zijn om te falen, anders wordt muziek maken of schrijven een truc die zich herhaalt'. Hij beschrijft het belang van krabbels maken, om zo ook 'op het hart' te gaan varen. Niet alles hoeft doordacht en voorbereid te zijn. Het is ook belangrijk gewoon de pen neer te zetten en te gaan schrijven, hierin verwijst hij ook in zijn nummer 'Losse Krabbels (2015) 'Losse eindjes aan elkaar, ik kom tot mezelf en ben daar.' 

Deze inspiratiebron heb ik ook gebruikt in opdracht 2 van het experiment.